Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως.

Στα πλαίσια της αμφισβήτησης και απαξίωσης του Ιερού mode πολλοί συνάδελφοι αντιπαραθέτουν την χρήση του JT65 στις επικοινωνίες με ανάκλαση από την σελήνη. Δυστυχώς οι προσπάθειες τους απέφεραν καρπούς γιατί μεγάλη μερίδα ραδιοερασιτεχνών της αρέσει να ζει με την ψευδαίσθηση της πραγματοποίησης EME επαφής χωρίς κόπο, με διαδικασίες που αντιβαίνουν στο ραδιοερασιτεχνικό πνεύμα όπως η χρήση του παρακάτω ψηφιακού mode. Μη αρκούμενοι στην χάλκευση του qso (όπως περιγράφετε παρακάτω) και για να είναι σίγουροι ότι θα έχουν in the log μια επαφή που δεν έγινε ποτέ, προεκτείνουν τις παρατυπίες με online ανταλλαγή κρίσιμων πληροφοριών μέσω των EME chat.

Αφιερωμένο λοιπόν το άρθρο του Peter SM2CEW στο αγαπητό μας γκρουπέτο που ευαγγελίζεται την χρήση του συγκεκριμμένου mode. Να χαίρονται το κατασκευαστή του και να είναι υπερήφανοι που τον έχουν ανακηρύξει επίτιμο μέλος τους.

Η μετάφραση έγινε από τον Κώστα SV1OAA καθώς πήρε την σχετική άδεια από τον συγγραφέα του.Δημοσιεύθηκε στο blog του SV1BJY και την αναδημοσιεύω εδώ.

Οι Επικοινωνίες με χρήση JT65 “Deep Search” του WSJT.

Αυτό το άρθρο αποτελεί μία σύντομη περιγραφή του “Deep Search”, το οποίο είναι μια ενότητα λογισμικού (software module) που δημιουργήθηκε από τον Κ1JT με σκοπό την ελαχιστοποίηση της μετάδοσης δεδομένων κατά την διάρκεια ενός ψηφιακού QSO, χρησιμοποιώντας συγκρίσεις βάσης δεδομένων και αναγνωρίσεις ώστε να εντοπίσει τους σταθμούς που συμμετέχουν. Ο τρόπος λειτουργίας του εν λόγω λογισμικού δεν είναι γνωστός σε πολλούς ραδιοερασιτέχνες και για αυτό χρειάζεται επεξήγηση. Παρά το γεγονός ότι το λογισμικό αυτό δημιουργήθηκε βασικά για χρήση στα VHF/UHF, είναι σημαντικό για κάθε ραδιοερασιτέχνη  - ακόμη και αν δεν δραστηριοποιείται στις συχνότητες αυτές - να συλλογιστεί λίγο περισσότερο περί των ψηφιακών εννοιών σύμφωνα με τις οποίες οι πληροφορίες που εκπέμπονται είναι οι ελάχιστες δυνατές. Υπάρχει λοιπόν ο φόβος ότι με την πάροδο του χρόνου, αυτή η μόνιμη ελαχιστοποίηση των πληροφοριών που εκπέμπονται, θα υποτιμήσει την αξία της επίτευξης του QSO. Επιπλέον, η χρήση τους δημιουργεί μία ανισορροπία στα διάφορα awards, toplists ή contests. Αυτό αναλύεται στο τέλος του άρθρου όπου εξετάζεται και το πώς μελλοντικές λύσεις της ψηφιακής επικοινωνία μέσω λογισμικού θα μπορούσαν να επηρεάσουν το χόμπι μας.

Για πολλά χρόνια ο Joe Taylor, K1JT είχε αναπτύξει το λογισμικό του (WSJT),  το οποίο προορίζεται κυρίως για  επικοινωνίες "ασθενούς σήματος στα VHF / UHF". Η ιδέα βασίζεται στο Frequency Shift Keying ή αλλιώς FSK. Το λογισμικό αποτελείται από μια σειρά ενότητες (modules) κάθε μία βελτιστοποιημένη για διαφορετικούς τύπους επικοινωνιών όπως Meteor Scatter, Earth Moon Earth και Τropospheric Ducting. Το πρόγραμμα είναι έτοιμο προς χρήση αφού συνδεθεί μέσω της κάρτας ήχου του υπολογιστή στον πομποδέκτη μας.

Το  FSK441 είναι ίσως το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο πρόγραμμα για Μeteor scatter στους 144MHz και 432MHz, ενώ το module JT6M είναι αυτό που χρησιμοποιείται στους 50 MHz. Και τα δύο modules κάνουν χρήση ενός ψηφιακού πρωτόκολλου το οποίο βασίζεται στους «χαρακτήρες», δηλαδή κάθε «χαρακτήρας» στέλνεται και αποκωδικοποιείται ξεχωριστά. Ο κάθε χρήστης μπορεί να πληκτρολογήσει και να εκπέμψει ένα σύντομο μήνυμα το οποίο όταν ληφθεί από τον παραλήπτη, αποκωδικοποιείται στην αρχική μορφή του.

Το πρόγραμμα έχει μια άλλη ενότητα (module) το "JT65", η οποία είναι φτιαγμένη κατά κύριο λόγω για επικοινωνίες μέσω ΕΜΕ ή Tropo. To module JT65 έχει σχεδιαστεί με διαφορετικό τρόπο από τα JT6M/FSK441 και η κωδικοποίηση των δεδομένων που εκπέμπονται βασίζεται σε «σύμβολα» αντί για «χαρακτήρες». Αυτό οδηγεί σε περιορισμούς ως προς το τι μπορεί να εκπεμφθεί και να αποκωδικοποιηθεί. Η αποκωδικοποίηση με JT65 γίνεται επίσης με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το επίπεδο Signal /Noise (S/N) του λαμβανόμενου σήματος. Αυτό είναι το σημείο όπου το λογισμικό αυτό διαφέρει σαφώς από όλα τα άλλα ως προς τα πρωτόκολλα επικοινωνίας που έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούνται.

Ο σκοπός αυτού του άρθρου, όπως εκφράστηκε παραπάνω, είναι να προσπαθήσει να εξηγήσει τμήματα του τρόπου λειτουργίας του JT65, αλλά την ίδια στιγμή και να υπογραμμίσει αυτό που εγώ και πολλοί άλλοι στην κοινότητα του EME βλέπουμε σαν ένα πρόβλημα σε αυτού του τύπου το λογισμικό. Υπάρχουν πραγματικά πολλές επιλογές στο πρόγραμμα οι οποίες έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι η πληροφορία που θα χρειαστεί να ληφθεί από τον ανταποκριτή κατά την διάρκεια ενός QSO, θα είναι η μικρότερη δυνατή. Αυτό κάνει το module JT65 τόσο μοναδικό αλλά και τόσο αμφιλεγόμενο. Το πρόγραμμα λοιπόν φροντίζει ώστε το ποσό των ληφθέντων πληροφοριών να μειώνεται δραστικά όταν το επίπεδο S / N μειώνεται. Σε επίπεδο S/N στο οποίο πραγματοποιείται το μεγαλύτερο μέρος των EME QSO ανάμεσα σε μικρούς σταθμούς, μόνο κλάσματα του πλήρους μηνύματος λαμβάνονται. Ο υπολογιστής αντί να χρησιμοποιεί δεδομένα που έχει λάβει ως ραδιοσήματα,  χρησιμοποιεί στοιχεία διαθέσιμα στο σκληρό δίσκο ή στην μνήμη του υπολογιστή ώστε να τα συγκρίνει με τα μέρη της πληροφορίας που λαμβάνονται μέσω του πομποδέκτη και στη συνέχεια κάνει μια εικασία ως προς τι είναι αυτό το μήνυμα, δηλαδή τι διακριτικά εμπλέκονται και τέλος εμφανίζει το πλήρες μήνυμα στην οθόνη του υπολογιστή.

Αυτό είναι που ο K1JT ονομάζει «Deep Search". Αυτό, όμως, δεν είναι καθόλου deep search μέσα στο θόρυβο, όπως υποδηλώνει το όνομα, αλλά, αντίθετα, είναι μια εξειδικευμένη εικασία. Φυσικά και δεν έχει καμία ομοιότητα με ένα παραδοσιακό CW / SSB QSO, όπου ο χειριστής μέσω του πομποδέκτη του λαμβάνει ένα μηνύματος και ενεργεί σύμφωνα με το τι άκουσε και αποκωδικοποίησε. Οι παραδοσιακές επαφές δεν έχουν τους περιορισμούς αυτού του ψηφιακού πρωτοκόλλου, αφού μπορεί να εκπεμφθεί οτιδήποτε μέσω CW / SSB και να ληφθεί όπως ακριβώς έχει σταλεί.

Όπως βλέπουμε, με το JT65 τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το λογισμικό έχει σημαντικούς περιορισμούς, επειδή το «Deep Search» δεν μπορεί ποτέ να αποκωδικοποιήσει άγνωστα διακριτικά (callsigns)  ή Locators. Όλα πρέπει να είναι γνωστά εκ των προτέρων και να είναι προσβάσιμα από την CPU του υπολογιστή. H αποκωδικοποίηση μέσω Deep Seach πραγματοποιείται ψάχνοντας για μικρά τμήματα (fragments) από τα μηνύματα των 72 bit που ο άλλος σταθμός εκπέμπει ώστε να τα συγκριθούν με τα γνωστά δεδομένα που ήδη υπάρχουν στον υπολογιστή. Όταν υπάρξει πιθανότητα ταυτοποίησης των μικρών αυτών τμημάτων που ληφθήκαν με τα γνωστά δεδομένα που ήδη υπάρχουν στον υπολογιστή, τότε τα διακριτικά (callsigns) και τα locator εμφανίζονται ολόκληρα στην οθόνη. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ο υπολογιστής μπορεί να μην έχει ούτε καν λάβει το μισό από το callsign, αλλά παρόλα αυτά θα προχωρήσει να κάνει την εικασία και να δείξει το αποτέλεσμα στην οθόνη. Δύο πλήρη call έχουν τουλάχιστον 56 bits αλλά όμως το Deep Search χρειάζεται μόνο 14 bit ή και λιγότερο για την αναπαραγωγή τους στην οθόνη. Αυτό σημαίνει ότι το 25% ή λιγότερο του αρχικού μηνύματος είναι στην πραγματικότητα αυτό που απαιτείται να ληφθεί μέσω του πομποδέκτη. Ο χειριστής δεν το γνωρίζει αυτό και νομίζει ότι όλες οι πληροφορίες έχουν ληφθεί κανονικά.

- Γιατί εγώ και πολλοί άλλοι ενδιαφερόμαστε γι 'αυτό και για το τι αυτό σημαίνει για τα EME ή ΤΡΟΠΟ QSO που γίνονται;

Λοιπόν, η αντιπαράθεση αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι για αυτού του είδους τις επαφές υπάρχει εδώ και πολύ καιρό ένα κοινά αποδεκτό πρωτόκολλο και μια διαδικασία για την πραγματοποίηση QSO. Κάθε διαγωνισμός, βραβείο ή toplist στηρίζεται στο γεγονός ότι αυτό το πρωτόκολλο/διαδικασία πραγματοποίησης QSO θα χρησιμοποιείται και άρα είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζονται όλα τα awards, contests κλπ. Η διαδικασία είναι παρόμοια με εκείνη που ορίζεται από την IARU Περιοχή 1 για Μeteor Scatter, η οποία είναι ευρέως αποδεκτή στην κοινότητα VHF / UHF.

Ο Ορισμός του έγκυρου QSO είναι ότι κατ’ ελάχιστο και οι δύο σταθμοί θα πρέπει να λάβουν τα εξής:

1. Τα δύο διακριτικά (callsigns) των σταθμών που κάνουν το QSO.

2. Signal report και από τους δύο σταθμούς

3. R και από τους δύο σταθμούς που θα επικυρώνει ότι τα 1. και 2. λήφθηκαν πλήρως.

Αυτός είναι ο ορισμός τους ελάχιστου ΕΜΕ QSO εδώ και πολλά χρόνια

(Ref. http://www.nitehawk.com/rasmit/g3sec_op_proc.pdf)

Έτσι, υποτίθεται ότι πρέπει να εκπέμψουμε/λάβουμε και τα δύο διακριτικά πλήρως, το signal report και μια διαβεβαίωση ότι αυτές οι εκπομπές ληφθήκαν στο σύνολό τους.

Όπως μπορούμε να δούμε, το module Deep Search  ποτέ δεν θα πληρεί τις απαιτήσεις αυτές. Στην πραγματικότητα, το module αυτό δεν είναι σε θέση να επικοινωνεί πλήρη διακριτικά. Αντίθετα, λειτουργεί με ελάχιστη μεταφορά δεδομένων ώστε να κάνει την διαδικασία της εικασίας που προανέφερα. Στο επίπεδο S / N όπου το Deep Search ενεργοποιείται, είναι αδύνατο να μεταφερθεί περισσότερα από ένα διακριτικό (callsign) σε μια περίοδο των 60 δευτερολέπτων. Αυτό οφείλεται στο σύστημα κωδικοποίησης. Ο χειριστής που χρησιμοποιεί JT65 Deep Search ωστόσο, οδηγείτε στο συμπέρασμα ότι τα δύο πλήρη διακριτικά, το Locator και το signal report μπορεί να μεταδοθεί σε περίοδο 48 δευτερολέπτων (κανονική περιόδος TX / RX) ! Αυτό ακούγεται στα σίγουρα σαν ένα θαύμα αλλά η αληθινή ιστορία είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του μηνύματος δεν το λαμβάνει ποτέ.

Στην πραγματικότητα, αυτό σημαίνει ότι το μόνο «Deep Search" που γίνεται είναι στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή και όχι στο ραδιοθόρυβο όπως οι περισσότεροι χρήστες JT65 οδηγούνται να πιστεύουν.

-Έτσι, μπορούμε να αναρωτηθούμε, πώς μπορεί το πρόγραμμα να βρει τις σωστές κλήσεις τόσο συχνά;

Η απάντηση είναι πολύ απλή: Επειδή υπάρχουν στη βάση δεδομένων (CALL3.txt) μονάχα λίγοι ραδιοερασιτέχνες που κάνουν EME.  Εάν η βάση δεδομένων αρχίσει να περιέχει περισσότερα διακριτικά κλήσης, από κάποια στιγμή και μετά θα φθάσουν το επίπεδο που το Deep Search θα παράγουν πάντα ψευδή διακριτικά σαν αποτέλεσμα της διαδικασίας εικασίας που κάνει. Αυτό είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο και περιγράφεται σε άρθρο του DJ5HG, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Dubus (http://dubus.ns.km1708.keymachine.de/dj5hgds.pdf).

Όμως, το πρόγραμμα έχει και άλλες επιλογές για να γίνει η διαδικασία της εικασίας πιο σίγουρη. Εάν πληκτρολογήσετε το διακριτικό του άλλου σταθμού στο  κουτάκι "Το Radio:" στην οθόνη σας, το πρόγραμμα θα κάνει χρήση αυτών των πληροφοριών και θα τις συγκρίνει με τα μικρά τεμάχια (fragments) πληροφορίας που έχουν ήδη λάβει. Η πιθανότητα ενός "hit" είναι αρκετά υψηλό, αφού ο χειριστής θα έχει ήδη δηλώσει μέρος των πληροφοριών που θα πρέπει να αποτυπωθούν στην οθόνη. Ο χειριστής μπορεί επίσης να ενεργοποιήσει και την επιλογή “Agressive Decode” (επιθετική αποκωδικοποίηση) για τη μείωση του χρόνου ακόμη περισσότερο ώστε οι εικασίες να γίνονται με χαμηλότερα επίπεδα εμπιστοσύνης, δηλαδή με περισσότερο ρίσκο να βγάλουν λανθασμένο αποτέλεσμα.

Η ανάγκη να γνωρίζουμε τους άλλους σταθμούς με τους οποίους θα πραγματοποιούνται τα QSO έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας σειράς ιστιοσελίδων που ονομάζοται «loggers». Σε αυτά τα loggers οι χρήστες JT65 βρίσκουν sked και ανταλλάσουν τις απαιτούμενες πληροφορίες σχετικά με τα διακριτικά και τα locators ώστε να τα υποβάλουν στο λογισμικό. Τα “self spotting” και τα DX-cluster χρησιμοποιούνται επίσης εκτενώς ώστε να γίνουν γνωστά τα διακριτικά και Locators και να ξεπεραστούν οι αδυναμίες του ψηφιακού EME.

Αυτοί λοιπόν είναι οι λόγοι για την επιτυχία στο EME όταν χρησιμοποιηθεί το JT65 Deep Search, η οποία όμως είναι αντίθετη προς την κοινή πεποίθηση ότι το λογισμικό είναι σε θέση να ψάξει βαθιά μέσα στο ραδιο-θόρυβο ώστε το ραδιο-μηνύμα να αποκωδικοποιηθεί. Και, μην ξεχνάτε ότι αν γεμίσει η βάση δεδομένων με περισσότερα διακριτικά κλήσεις, το λογισμικό δεν πρόκειται ποτέ να μαντέψει σωστά.

- Τότε γιατί o K1JT να δημιουργήσει το Deep Search module;

Για αυτό μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, αλλά με λίγα λόγια, ήταν κατά πάσα πιθανότητα επειδή (ο Κ1JT) δεν μπόρεσε να ξεκινήσει μία εντελώς νέα έννοια  λογισμικού, που ονομάζεται JT1 (JT One). Η έννοια αυτή παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια ενός συνέδριου για το EME στο Trenton το 2004, όπου ειπώθηκε ότι (το λογισμικό) είναι σε θέση να ανιχνεύει και να αποκωδικοποιεί σήματα, πολλά ντεσιμπέλ χαμηλότερα σε S / N από ότι μπορεί το JT65.

Επιπλέον, ο Joe Taylor (Κ1JT) είχε δημιουργήσει το ”Shorthand Message System» για να ελαχιστοποιηθεί το signal report και η επικύρωση (του qso) σε 2 bit μόνο. Προφανώς, έλαβε υπόψη του την κριτική που υπήρξε εναντίον αυτών των μνημάτων, τα οποία εύκολα ακυρώνονταν από το θόρυβο ή τα spurious carriers και ως εκ τούτου έθεσε ως στόχο να δημιουργήσει ένα "πιο ισχυρό" σύστημά reporting. Δυστυχώς δεν ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το JT1. Οι δυσκολίες με τα ΕΜΕ σήματα και τις τεχνικές που επιλέχθηκαν κατέστησαν αδύνατο γι' αυτόν να επιτύχει ότι είχε υποσχεθεί.

Όταν το JT1 απέτυχε, ο Joe Taylor ξεκίνησε το «Deep Search» module για το JT65. Ο ισχυρισμός του ήταν ότι με αυτόν τον τρόπο θα επιτύγχανε «4-6dB μεγαλύτερη ευαισθησία» στο λογισμικό του. Φυσικά, αυτό δεν ήταν αλήθεια και όπως είδαμε παραπάνω, αυτό που σχεδίασε ήταν να ελαχιστοποιήσει τη μεταφορά δεδομένων σε σχέση με το πλήρες μήνυμα EME. Επιφανειακά αυτό έμοιαζε σαν να πέτυχε καλύτερη ευαισθησία, αλλά τώρα ξέρουμε ότι δεν έγινε πραγματικά έτσι.

Το «Shorthand Message System» έμεινε άθικτο αλλά δεν περιέχει καμία πληροφορία. Είναι απλά δύο τόνοι σε διαφορετική απόσταση μεταξύ τους ώστε να αντιπροσωπεύουν τα RO, RRR και 73. Πολλοί χειριστές απλά κοιτούν την απόσταση των τόνων στον καταρράχτη της οθόνης τους εξετάζοντας τα ίχνη ώστε να καθορίσουν εάν ένα QSO είναι πλήρες. Δεν υπάρχει καμία πρόκληση στο να λάβουν το signal report πια και ένα QSO που έχει φτάσει μέχρι αυτό το σημείο, σχεδόν ποτέ δεν αποτυγχάνει.

Μια άλλη επιλογή που εμφανίστηκε στο λογισμικό JT65 ήταν η δυνατότητα να προστεθούν επιπλέον προθέματα DXCC στην εσωτερική βάση δεδομένων. Λόγω του ότι το JT65 περιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο ποσό έγκυρων διακριτικών, έχουν σημειωθεί επανειλημμένως περιπτώσεις όπου για παράδειγμα σε DXspedition δεν ήταν δυνατόν ληφθούν τα διακριτικά τους. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, δημιουργήθηκε η δυνατότητα προσθήκης επιπλέον προθεμάτων, για παράδειγμα "PJ4". Αν και οι δύο χειριστές προσθέσουν αυτό το πρόθεμα, ένα διακριτικό όπως για παράδειγμα το PJ4/PA3CNX θα μπορεί να εμφανιστεί στην οθόνη του υπολογιστή σωστά. Αλλά με το συγκεκριμένο πρωτόκολλο απλά στέλνεται μια σημαία που αναφέρει ότι ένα επιπλέον πρόθεμα DXCC έχει ενεργοποιηθεί. Δεν υπάρχει ποτέ οποιαδήποτε αποκωδικοποίηση αυτού του προθέματος και το PJ4 δεν μεταδίδεται πραγματικά.

Έτσι, αν ένας χειριστής προσθέσει το "PJ4" ως επιπλέον πρόθεμα ενώ ό άλλος χειριστής προσθέσει το "ZK2" τότε το λογισμικό σε κάθε πλευρά θα εμφανίσει "PJ4/PA3CNX" ή "ZK2/PA3CNX" ανάλογα με αυτό που του έχουν προσθέσει. Όπως και με το Deep Search,  και αυτό στηρίζεται στο γεγονός ότι το πλήρες μήνυμα ποτέ δεν μεταφέρεται και για είναι το QSO έγκυρο θα πρέπει να προστεθεί το σωστό πρόθεμα εκ των προτέρων. Αλλά και πάλι πραγματικά δεν έχει σημασία το τί πληκτρολογείτε αφού ποτέ δεν θα αποκωδικοποιηθεί.

Οι πρώτες εκδόσεις του JT65 Deep Search παρουσίαζαν στον χειριστή ένα πλήθος απο λεγόμενα «αποκωδικοποιημένα» μηνυμάτα EME. Εάν το πρόγραμμα έμενε να παρακολουθεί μία συχνότητα όπου μόνο ο θόρυβος υπήρχε, τότε ήταν επιρρεπής στο να γεμίζει την οθόνη με πληροφορίες από (υποτιθέμενα) QSO ή από (υποθετικούς) σταθμούς που καλούσαν CQ.

Θα μπορούσατε, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και να βρείτε τον εαυτό σας μέσα στα QSO αυτά, κάτι που, φυσικά, έφερε τα πράγματα σε ένα γελοίο επίπεδο. Αλλά στην πραγματικότητα, υπάρχουν μερικοί ραδιοερασιτέχνες εκεί έξω οι οποίοι έχουν λάβει QSL  κάρτες για τις επαφές που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από σκουπίδια που παράγει ο υπολογιστής. Όλες οι "πληροφορίες" είχαν προήλθε από τη βάση δεδομένων (CALL3.txt) που διανεμήθηκε με το λογισμικό.

Με την πάροδο του χρόνου, πολλές από αυτές τις ψευδείς αποκωδικοποιήσεις έχουν επιτυχώς κατασταλεί από τις αλλαγές σε νεότερες εκδόσεις του προγράμματος και δεν φαίνονται και τόσο συχνά. Ωστόσο, υπήρχαν χειριστές οι οποίοι εξέφρασαν την ανησυχία τους για το Deep Search και το γεγονός ότι δεν είχαν κανέναν έλεγχο πάνω στο τι στην πραγματικότητα "λάμβαναν" ή εμφανιζόταν στην οθόνη τους. Πολλοί εξέχοντες χειριστές που είχαν παρασυρθεί από το mode αυτό, ισχυρίστηκαν ότι ποτέ δεν χρησιμοποιούν το Deep Search γιατί, μετά από πρόταση του K1JT του, είχαν αδειάσει τη βάση δεδομένων στο σκληρό δίσκο τους. Τίποτε όμως, δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια γιατί μόλις μια κλήση έχει εισαχθεί στο "Το Radio:" κουτί στην οθόνη του προγράμματος, το Deep Search χρησιμοποιεί αυτή την πληροφορία διαδικασία της εικασίας που κάνει. Σε όλες τις εκδόσεις, εκτός από την πολύ πρόσφατη, το Deep Search δεν θα μπορούσε να σβήσει.

To Ελάχιστo QSO

Όπως τώρα καταλαβαίνουμε, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να συγκριθεί η «επιτυχία» (achievement) ενός QSO που γίνεται μέσω JT65 Deep Search με αυτό που γίνεται είτε σε CW ή σε SSB διαμόρφωση όπου ο χειριστής αποκωδικοποιεί τις πληροφορίες στο σύνολό τους. Εδώ είναι όπου ή άποψή μου διαφέρει από αυτήν των χρηστών JT65 Deep Search και σε αυτήν την άποψη έχω πολλούς υποστηρικτές. Κατά τη γνώμη μας με την αποδοχή του Deep Search QSO σε διαγωνισμούς, για βραβεία και toplists υπονομεύεται η ακεραιότητα ενός QSO και κάνουμε κακό στο χόμπι μας. Αυτό που πραγματικά επιτυγχάνει το Deep Search είναι περισσότερο να μαντέψει έναν αλγόριθμο παρά κάτι άλλο.

Δυστυχώς, λόγω του ότι μόνο λίγοι ραδιοερασιτέχνες έχουν αμφισβητήσει το τι πραγματικά κάνει αυτό το ή ακόμα και διαθέτουν τις γνώσεις για να καταλάβουν την λειτουργία του, οι επαφές που έγιναν με Deep Search είναι προς το παρόν πλήρως συμβατές με CW / SSB QSO για το βραβείο DXCC. Η ARRL εδώ και πολλά χρόνια δέχεται τις ψηφιακές επικοινωνίες JT65 στην ίδια κατηγορία με την CW / SSB, χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες.

Ευτυχώς, υπάρχουν οργανώσεις και awards /toplists /sponsors που δεν δέχονται Deep Search επαφές αυτή τη στιγμή. Έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το «επίτευγμα» (achievement) δεν έχει καμία σχέση με το QSO το οποίο γίνεται με πιο παραδοσιακούς τρόπους.

Πολλοί λοιπόν με ρωτάνε με κάθε ειλικρίνεια, γιατί αυτό το αμφιλεγόμενο θέμα είναι τόσο σημαντικό ώστε να το συζητάμε; Χρησιμοποιώντας μερικά παραδείγματα, θα παρουσιάσω τη λειτουργικότητα του Deep Search και θα τονίσω κάποιες ελάχιστες έννοιες για τα QSO τα οποία δείξουν προς τα πού πάμε όταν κάνουμε τέτοιες επιλογές (deep search).

Η βάση Δεδομένων του Deep Search

Με βοήθεια από μερικές φωτογραφίες, θα καταδείξω πως λειτουργεί το Deep Search και πώς χρησιμοποιούνται οι καταχωρήσεις της βάσης δεδομένων ώστε να παραχθούν και να προβληθούν στην οθόνη κείμενα τα οποία το λογισμικό ισχυρίζεται ότι λαμβάνει μέσω του πομποδέκτη. Για βοήθεια, έχω κατεβάσει τα αρχεία από το tutorial του WSJT. Τα αρχεία αυτά παράγονται και καταγράφονται μέσω ΕΜΕ από ίδιο τον K1JT. Κατά την εκτέλεση αυτών των δοκιμών, έχω εγκαταστήσει και χρησιμοποιώ τα αρχεία σύμφωνα με τις οδηγίες του. Το λογισμικό έχει επίσης εγκατασταθεί σύμφωνα με το tutorial. Χρησιμοποιείται η τελευταία (όταν γραφόταν αυτό το άρθρο) έκδοση του WSJT (ver 5.9.7).

Η πρώτη εικόνα δείχνει την αποκωδικοποίηση των δύο σταθμών στο ίδιο αρχείο, και αναπαριστά το "QSO" μεταξύ K1JT και DL7UA και SP6GWB αντίστοιχα. Τα διακριτικά και τα locator όλων βρίσκονται στη βάση δεδομένων (CALL3.txt) που έρχεται με το πρόγραμμα. Παρακάτω μπορούμε να δούμε το διακριτικό SP6GWB στην πρώτη σειρά στην βάση δεδομένων.

Το λογισμικό αποκωδικοποιεί το μήνυμα όπως παρακάτω και αναγνωρίζει τον SP6GWB και το locator JO80 από την βάση δεδομένων.

Τώρα τροποποιούμε την βάση δεδομένων αλλάζοντας το SP6GWB σε SP6GWBluff για να δούμε τι θα αποκωδικοποιήσει το λογισμικό (δείτε τα στοιχεία της βάσης δεδομένων παρακάτω)

Αυτό λοιπόν παρακάτω είναι το αποτέλεσμα του ίδιου αρχείου (κοιτάξτε την τελευταία γραμμή του παράθυρου στο οποίο φαίνεται το κείμενο)

Το λογισμικό παράγει ένα εντελώς ψευδές διακριτικό, βασισμένο εξ ολοκλήρου στις πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στη βάση δεδομένων. Η αποκωδικοποίηση επιτυγχάνεται με μια αυθεντική καταγραφή ενός JT65 Deep Search EME QSO, που πραγματοποιήθηκε στο schack του K1JT. Μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δεν είναι τα ραδιοσήματα τα οποία το λογισμικό αποκωδικοποιεί. Έχει να κάνει με τη χρήση των δεδομένων στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή και την διαδικασία μιας εικασίας. ..


Περαιτέρω Ελαχιστοποίηση ..

Γίνεται φανερό ότι αν κάποιος θέλει να αναπτύξει ένα λογισμικό που θα έχει καλύτερες επιδόσεις από το Deep Search, θα πρέπει να ελαχιστοποιησεί την μεταφορά δεδομένων ακόμα περισσότερο. Θα μπορούσαμε λοιπόν να καταλήξουμε σε ένα επίπεδο όπου ο όγκος των δεδομένων που μεταφέρονται είναι ίσος με τη λήψη ενός χαρακτήρα ή ακόμη και λιγότερο σε ένα μόνο διακριτικό κλήσης (callsign). Σύμφωνα με το γεγονός ότι ένα Deep Search QSO σήμερα πληρεί τις προϋποθέσεις για τα βραβεία DXCC, και toplists, η μεταφορά ενός και μόνο χαρακτήρα (ή και λιγότερο) θα πρέπει επίσης να πληρούν τις προϋποθέσεις για αυτά τα βραβεία. Αν το αρνηθούμε αυτό θα ήταν σαν να αρνούμαστε το Deep Search.

Δεν πρέπει να γελιόμαστε και να πιστέψουμε ότι αυτό το σενάριο είναι μυθοπλασία. Έχει ήδη συζητηθεί είναι η κατοχύρωση ενός ψηφιακού συμβόλου μέσω του Διαδικτύου - σε πραγματικό χρόνο - που να αντιπροσωπεύει ένα προσωπικό callsign. Ο χειριστής στο άλλο άκρο θα κατοχυρώνει ένα άλλο σύμβολο και αυτά μεταφέρονται μέσω του πομποδέκτη ώστε το QSO να ολοκληρωθεί.

Σίγουρα, μια τέτοια περιορισμένη μεταφορά των δεδομένων δεν μπορεί ποτέ να αποτύχει, αλλά όμως αυτό είναι ένα QSO; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε μία μεταφορά με Deep Search των 10 bit και στην μεταφορά ενός συμβόλου – ας πούμε  4ρων bits-  σύμφωνα με την έννοια που μόλις περιγράψαμε; Ούτε στην μία αλλά ούτε στην άλλη περίπτωση δεν μεταφέρεται ένα πλήρες διακριτικό  άρα δεν  μπορούμε παρά να τα δεχτούμε και τα ονομάσουμε έγκυρα QSO αν δεχόμαστε την λειτουργία του Deep Search! Πού θα τραβήξουμε τη γραμμή;

Ένας ισχυρός υποστηρικτής του WSJT, ο VK7MO δημιουργήσε μια διαδικασία για τη μεταφορά κλήσεων με ένα μόνο χαρακτήρα με το πρόγραμμα WSJT. Αυτό είναι ένα από τα παραδείγματά του:

Call Sign codes: A = Andrew VK5ZUC B = Ray VK4BLK C= Charlie VK3FMD D = Dale VK5DC E= Jim VK3AEF F = Rex VK3OF G = Ron VK5AKJ H = Dave VK2AWD

Είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία των ραδιοερασιτεχνών θα συμφωνήσει μαζί μου όταν λέω ότι αυτό δεν αποτελεί  μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προοπτική για τη μελλοντική ανάπτυξη του χόμπι μας. Και όμως είναι ήδη μια πραγματικότητα. Όπως μπορούμε να δούμε, η όλη προσπάθεια είναι σχετική με την ελαχιστοποίηση της ανάγκης για εκπομπή. Αλλά για εμένα, η εκπομπή αποτελεί το βασικό θεμέλιο του χόμπι μας και ξέρω ότι δεν είμαι ο μόνος που έχει αυτήν την πεποίθηση. Μπορούμε να έχουμε QSO με τη χρήση CW, SSB, RTTY, PSK31 ή κάποιο άλλο μέσο, ​​αλλά η εκπομπή θα πρέπει να είναι αυτό που μεταφέρει τις πληροφορίες. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι μπορούν να «ακούσουν», όταν η διάδοση το επιτρέπει. Και το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να «ακούσουν» προωθεί την κατανόηση του τι συμβαίνει και πιθανόν να τους ενθαρρύνει να πετύχουν το QSO ή να αναπτύξουν και να βελτιώσουν τον δικό τους σταθμό. Αυτό ακριβώς που ελκύει τους VHF'ers και DX'ers.

-Θα μπορούσε κάποιος να παρακολουθεί ένα QSO μεταξύ δύο σταθμών, όταν τα σήματα στο δέκτη είναι στο επίπεδο S / N όπου το Deep Search ενεργοποιείται;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ, όχι χωρίς να κάνουν ορισμένα πράγματα πρώτα. Για να επιτευχθεί μια αποκωδικοποίηση με Deep Search (διαδικασία εικασίας) τόσο τα διακριτικά όσο και τα locator πρέπει να πληκτρολογήσουν σωστά στο λογισμικό, από τον χειριστή. Δηλαδή, ένα από τα διακριτικά πρέπει να εγγραφεί στο "Μy Call ". Χωρίς αυτό δεν θα υπάρξει καμία αποκωδικοποίηση. Εάν μέρος των πληροφοριών του QSO είναι άγνωστο, ο σταθμός που παρακολουθεί το QSO δεν θα αποκωδικοποιήσει τίποτα.

-Είναι τα πάντα σε σχέση με το JT65 αρνητικά;

Φυσικά και όχι! Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες και έξυπνες λύσεις για τις ψηφιακές επικοινωνίες μέσα στο λογισμικό αυτό. Είναι πολύ δημοφιλές και έχει δημιουργήσει μεγάλη δραστηριότητα στον τομέα των συχνοτήτων όπου χρησιμοποιείται σε σύγκριση με  την «ησυχία» που υπήρχε λίγα χρόνια πριν.

Και όταν τα επίπεδα σήματος είναι τέτοια όπου ένας χειριστής CW κατορθώνει να επιτυγχάνει ενα QSO, ένα εντελώς διαφορετικό module κάνει την αποκωδικοποίηση σε JT65.  Το module αυτό λέγεται KV (Koetter-Vardy) και χρησιμοποιεί τα overhead στοιχεία του μηνύματος των 72 bits για να αναδημιουργήσει τα δεδομένα που λείπουν. To module KV  είτε αποτυγχάνει εντελώς να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα είτε τα καταφέρνει και εκτυπώνει το 100% σωστό μήνυμα στην οθόνη του υπολογιστή. Και πάλι, τώρα μιλάμε για επίπεδα σήματος στα οποία χειριστής μπορεί να ακούσει τους τόνους FSK στο μεγάφωνο ή τα ακουστικά και έτσι δεν υπάρχει σκάψιμο μέσα στο θόρυβο.

Το JT65 έχει πρόσφατα γίνει πολύ δημοφιλές στα HF, όπου είναι κυρίως το module KV το οποίο κάνει την αποκωδικοποίηση. Τα προβλήματα με την εξάρτηση από μια βάση δεδομένων δεν υπάρχει με τον ίδιο τρόπο στα HF όπως στα VHF / UHF EME.

Το μέλλον

Όλοι όσοι με έχουν ακολουθήσει μέχρι στιγμής, έχουν καταλάβει ότι η κριτική στο Deep Search έχει να κάνει με το πώς χαρακτηρίζουμε και καθορίζουμε ένα QSO. Και κυρίως στο EME, όπου υπάρχει μια καλά καθορισμένη διαδικασία η οποία ορίζει σαφώς τι πρέπει να εκπεμφθεί και ληφθεί ώστε το QSO να ονομάζεται έγκυρο.

Αλλά αυτό το άρθρο είναι επίσης για υπάρξει συζήτηση με μια μεγαλύτερη ομάδα από  ραδιοερασιτέχνες για το κατά πόσο θα πρέπει να δεχθούμε ότι μια ψηφιακή ανταλλαγή πληροφοριών κατά την οποία δεν μεταφέρεται ένα πλήρες διακριτικό μπορεί να χαρακτηριστεί ως QSO; Στην περίπτωση του Deep Search μιλάμε για μεταβίβαση ισοδύναμη με δύο χαρακτήρες, οπότε με την ίδια λογική γιατί να μην μπορούμε να τραβήξουμε τη διαχωριστική γραμμή στο μισό χαρακτήρα ώστε να έχουμε ένα πλήρες και έγκυρο ψηφιακό QSO;

Το γεγονός ότι κανένας άλλος ραδιοερασιτεχνης δεν μπορεί να ακούσει αυτά τα QSO και να καταλάβει τι συμβαίνει αν δεν έχει στην κατοχή του τον πίνακα κωδικών δεν θα πρέπει να είναι θέμα, έτσι δεν είναι; Η QSL κάρτα τελικά θα δείξει τι συνέβη, όταν ο ελεγκτής του DXCC την πάρει για έγκριση.

Εκτιμώ ότι όλα τα επιτεύγματα, όπως τα ρεκόρ απόστασης μέσω tropo ή τα DXCC βραβεία που έγιναν με χρήση CW / SSB είναι πράγματι αδύνατο να συγκριθούν με τα QSO που γίνονται με τη χρήση ψηφιακών μέσων όπως JT65. Το γεγονός ότι Deep Search  QSO έχουν σήμερα το ίδιο καθεστώς με τους παραδοσιακούς τρόπους επίτευξης DXCC είναι κάτι που το βρίσκω εντελώς γελοίο. Ο αριθμός βραβείων DXCC χορηγούνται στα 144 MHz έχει «εκτοξευτεί» μετά την έναρξη του Deep Search. Αυτό είναι φυσικά ωραίο για τους χειριστές που θέλουν να έχουν ένα τέτοιο βραβείο, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με προηγούμενα επιτεύγματα, με παραδοσιακούς τρόπους.

Η αναγνώριση των παραπάνω διαφορών και ο διαχωρισμός τους σε διαφορετικές κατηγορίες είναι όντως και αναγκαία και δικαιολογημένη. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε από τι αποτελείται ένα ψηφιακό QSO! Ολοένα και περισσότερο φαίνεται να είναι μια λιγότερο ασύρματη επικοινωνία RF κάτι το οποίο κατά την άποψή μου λάθος για το χόμπι μας. Μου αρέσει η ραδιοεπικοινωνία και αισθάνομαι ότι το QSO μας θα πρέπει να γίνει μέσω των ραδιοκυμάτων. Αν συνεχίσουμε να επιτρέπουμε στον υπολογιστή να αποφασίζει για το πόσο –λίγα- στοιχεία θα λαμβάνονται ώστε να μαντεύει το τι λείπει και να το συμπληρώνει μόνο του καταργώντας τον χειριστή, τότε βαδίζουμε σε λάθος κατεύθυνση. Το QSO θα πρέπει να έχει να κάνει με την επιδεξιότητα, την κρίση και την προσωπική ακεραιότητα.

Οδηγούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι κώδικες και οι βάσεις δεδομένων θα είναι τα υποχρεωτικά για το QSO, αντί για τα διακριτικά και τα reports. Και οι σταθμοί που κάνουν ακρόαση θα πρέπει να συνδεθούν με την αντίστοιχη βάση δεδομένων αλλιώς δεν θα έχουν καμία πιθανότητα κατανόησης του τι συμβαίνει.

Είμαστε πολύ κοντά σε αυτό με το Deep Search. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή η βάση δεδομένων διανέμεται με το λογισμικό και είναι αποθηκευμένη στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή αντί να είναι διαθέσιμη στο Διαδίκτυο.

Φυσικά, θα πρέπει να συνεχίσουμε την ανάπτυξη νέων λύσεων λογισμικού και να αφήσουμε νέες σκέψεις και ιδέες να ευδοκιμήσουν για το πώς να γίνεται η  χρήση του υπολογιστή για να λάβουμε τα αδύναμα σήματα στο θόρυβο. Θα ήθελα πραγματικά να δοκιμάσετε ένα λογισμικό που μπορεί να βρει δύο εντελώς άγνωστα διακριτικά και signal report σε S / N  -27 ή χαμηλότερο, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο!
Διότι μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει ραδιοερασιτέχνικό λογισμικό το οποίο να είναι σε θέση να το κάνει, ανεξάρτητα από το αν ο εφευρέτης του JT65 λέει ότι το λογισμικό του μπορεί. Αυτό είναι μόνο μάρκετινγκ και τίποτα άλλο!

73 de Peter SM2CEW